Mama is komende week offline. “Wat is dat?”, vraagt jongste zoon van 5. Nou, dat mama even geen mama is, maar dat vind ik zielig om te zeggen. Mama gaat 4 dagen in haar eentje op vakantie. 2 dagen fietsen langs de Noordzeekust en 2 dagen naar een retraiteweekend in Castricum. Hij kijkt me beteuterd aan in de hoop dat ik mijn hele geplande reis zomaar ineens ga annuleren. Al 8 hectische jaren verder sinds ik moeder ben. Een drukke onregelmatige baan en drie kinderen van 8,6 en 5 jaar oud vergen nu eenmaal wat van je. Volgende maand word ik 40 en ik besluit dat het mijn tijd wordt. Fietsreis en een retraiteweekend is het idee geworden. Manlief vraagt waar ik de elektrische fiets ga huren voor mijn in zijn ogen te sportieve reis die mij staat te wachten. Met die opmerking ben ik er helemaal op uit om te laten zien dat ik meer kan dan jullie allemaal denken. Ik hoop dat het hard regent en flinke wind sta. Ik wil voelen dat ik leef. Na 140 km fietsen bereik ik een groot hek in Bakkum, nooit van dit dorpje in Noord-Holland gehoord. Beetje sceptisch en kletsnat van de regen stal ik mijn fiets in de voortuin van een grote woonboerderij en sjouw twee grote fietstassen naar binnen. Ik word meteen verzocht mijn schoenen uit te doen als ik binnen stap.
Een dame met pantoffels en een, volgens mij zelfgebreid vest van zeker 20 jaar oud, heet me van harte welkom. Kan ik nog terug is mijn eerste gedachte? Nee, ze heeft me al gezien.
Je bent hier toch veel te nuchter voor hoor ik een stemmetje in mijn hoofd zeggen. En dan ga je zeker ook nog 3 dagen biologisch, ecologisch, gezuiverd, vegetarisch eten? Voor de zekerheid heb ik een bus Pringles en mijn chocolade vriend Tony meegevraagd die ik op mijn kamer als ‘achter de hand’ houdt.
De eerste les wordt mediteren. Ik steek als enige van 15 dames mijn vinger omhoog op de vraag wie nog nooit eerder gemediteerd heeft. Nou, het is heel simpel zegt de meditatieleraar, want je hoeft aan niets te denken. ’ja, dat is het hele probleem juist zeg ik, dat kan ik dus niet.’ Misschien een van de redenen waarom deze mama eens rust wil!’
De dagen die volgen zijn inspirerend. Er volgt een stilte in mij die ik niet ken. Ik ga een boek lezen op bed wanneer ik wil, ik slaap wanneer ik wil, ik mediteer. En ik kom tot de kern van mezelf. Waarom is die niet te vinden in het dagelijks leven? Wordt dat dan zo verstoord door alles om me heen? Ik maak plannen, schrijf dromen, laat me masseren, we wandelen, we eten heerlijk (Tony niet nodig) en met een volle bak energie verlaat ik de boerderij met mijn racefiets en fiets mijn nieuwe 40’er jaren in: dit raad ik iedereen aan!
